Zion National Park: Dag 20-22: Ik voel me net Freek Vonk

Maandag 4 april vertrokken we van Las Vegas naar Zion National Park. Dit is ons tweede national park na Death Valley vorige week. Las Vegas heeft een woestijnklimaat en is daarom heel erg droog. Waar we verbleven bij Robin & JR lag flink boven zeeniveau en het is de combinatie van dat en droge lucht zorgde ervoor dat ik ziek ben geworden. Ik liep al een tijdje rond met verkoudheid maar dat was in het weekend erger geworden. Sinusitis heet het en ik zal jullie de details besparen. Dus voordat we naar het park vertrokken was het tijd voor een ander avontuur: het Amerikaanse health care systeem. Ik kan jullie een hart onder de riem steken, als jullie ooit ziek worden in Amerika: het valt allemaal reuze mee. Er bestaat een app waar je kunt zien hoelang de wachttijd is en hoelang het duurt voordat je weer buiten staat. Wij vonden er een waar de wachttijd erg laag was, 12 minuten om precies te zijn. Als je binnenkomt in de kliniek (een urgent care clinic) loop je naar een computer en log je in met je gegevens en geef je aan wat je symptomen zijn. Binnen 22 minuten werd ik geholpen en binnen een half uurtje stond ik buiten met een antibiotica recept. Gelukkig zijn er in Amerika heel veel 'over the counter' drugs en gaat het icm de antibiotica nu een stuk beter. Met name omdat we daarna naar een heerlijk natuurpark gingen.

Zion ligt in de staat Utah, waar ik nog nooit eerder geweest was. Er komen hier jaarlijks zo'n 3 miljoen bezoekers van heel de wereld. Een park ranger vertelde ons dat er veel Nederlanders komen, na Duitsers en Fransen zijn wij nummer 3 toeristen. Met die 3 miljoen bezoekers is het het drukst bezochte park van Utah. Het was wat drukker vanwege Spring Break, maar het viel eigenlijk reuze mee. Zion is een national park waarbij je niet van bovenaf de canyon in kijkt, maar je van onderen naar boven kijkt. De Virgin rivier stroomt door de canyon heen en is de reden waarom alles zo groen is. Langs de rivier loopt een weg waar in het hoogseizoen een shuttle doorrijdt om bezoekers naar de drukste punten te brengen. Wat heel erg leuk is aan deze parken is dat de rangers allerlei informatie verzamelen en deze in een soort krantje zetten zodat je weet wat er gaande is en welke wandelingen je kunt maken. Wij waren maandag een beetje later vertrokken ivm het ziekenhuis dus we konden niet meer naar het Visitor Center, maar kregen een boekje toen we langs de controle post moesten. We hebben een annual pass waarbij je in alle parken kan. We namen het krantje door en gingen met de shuttle helemaal naar het laatste punt met de shuttle bus. Op deze manier konden we alle stops zien en kijken wat we wilden doen. De rivier maakt dit zo'n mooie plek. Niet zo stil als in Death Valley, maar er is zoveel wildlife in Zion en je hoort de natuur om je heen. Het koelde wel snel af dus na lekker Mexicaans te eten (heerlijke salsa en guac) checkten we in in ons hotel en kwamen we tot rust voor een flinke dag lopen.

We begonnen dinsdag met een 'gezond' ontbijt: in ons hotel hadden ze 5 soorten waffles! Apple cinnamon, blueberry, original, maple en chocolate! Dus de keuze was reuze! Ik heb wel wat fruit gegeten hoor mam ;) Daarna gingen we vroeg het park in, want we hadden een flinke hike gepland. We gingen naar 'The Grotto': een mooi startpunt voor een hike waarbij we langs allerlei kleine poeltjes en watervallen kwamen. Het was prachtig, zo middenin de natuur. Wat mij opviel is dat je helemaal niet bezig bent met 'wat gaan we hierna doen', maar dat je alleen maar denkt 'zet ik m'n voeten wel goed neer en val ik niet'. Je leeft in het moment. We hadden de hele ochtend gelopen en prachtige foto's gemaakt. We wilden ook graag langs de Virgin river lopen en dat deden we na de lunch. In totaal hadden we overdag zo'n 10 km gelopen en volgens mijn Fitbit 67 etages omhoog gelopen. Dat is meer dan drie keer het kantoor van Disney! Ik stond ervan versteld! In Zion is ook een museum waar ze een korte introductie film laten zien over het park. Wat hier heel leuk aan was is dat je zo ook weet welke dieren er zijn. We zagen in het park een kalkoen de weg oversteken en verder een paar eekhoortjes, gelukkig geen enge beesten.

Roy en ik wilden graag mooie stukken rijden op onze reis en vroegen aan een park ranger wat een mooie rit was. Dit was de rit naar Kolob Canyon. Deze was 8,8 km lang en gaat helemaal naar boven toe. We hadden nog geen overzicht gehad van het park en vonden dit wel een goed idee. We kozen een pad naar een viewpoint wat zo onwijs mooi was dat het niet in woorden te omschrijven is. Maar dat pad was best eng, althans omhoog, want er stond een bord met 'danger: mountain lions'. Hoewel ik gek ben op mijn kat Nacho had ik niet zo'n zin om een mountain lion tegen te komen. Dus ik wilde zo snel mogelijk naar boven om het uitzicht te zien. Helemaal boven kwamen we een familie tegen waarvan een familielid een park ranger was, dus ik was helemaal gerust gesteld. Samen met hen liepen we naar beneden en hij vertelde ons wat leuke feitjes over wat we allemaal zagen en gaf ons tips voor de rest van de reis. Ook zei hij dat die mountain lions helemaal niet vaak voorkwamen. Dus bang voor niks! We hadden lekker eten gehaald om te eten op een bankje kijkend naar de zonsondergang. Bankje konden we niet vinden dus het werd leunen tegen de auto maar het was super! Geen alcohol vanwege de antibiotica, maar het was allemaal erg mooi. Daarna weer lekker slapen voor de grote trip van morgen: Bryce Canyon!

Zion is een grote aanrader. Mocht je ooit gaan naar een national park, ga eerst naar de visitor center en vertel ze precies hoeveel tijd je hebt en wat je wilt gaan zien. Deze mensen zijn heel bekwaam en enthousiast!

Bekijk de foto's en deel mee in ons enthousiasme over deze prachtige canyon.